قتل های ناموسی و زن کشی

قتل های ناموسی و زن کشی درجمهوری اسلامی ایران                                     

 

درجمهوری اسلامی ایران زنان قربانی اصلی قتل‌های خانوادگی و قتل‌های ناموسی هستند. در میان جنایات خانوادگی نیز قتل‌های ناموسی در جمهوری اسلامی ایران، اعم از قتل خواهر، زن، فرزند و یا مادر جایگاه ویژه‌ای دارد.به دلیل قوانین زن ستیزانه در جمهوری اسلامی ایران ، قتل زنان توسط اقوام مرد مجاز است و قتل‌های ناموسی و زن‌کشی در بیشتر ازهر زمان دیگر رواج یافته است.ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران ، ریاست خانواده را از(خصایص انحصاری) مرد می‌داند. ماده ۱۱۰۸ تأکید می‌کند که اگر زن از ادای وظایف در برابر شوهر خودداری کند، نفقه به او تعلق نمی‌گیرد. ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی مقرر می‌کند که زن باید در خانه‌ای ساکن شود که شوهر تعیین می‌کند. طبق همین قانون، زن برای درخواست طلاق، باید بتواند در حالی که شهادت ۲ زن معادل یک مرد است، اثبات کند که زندگی با آن مرد برایش خطر جانی دارد. در بسیاری موارد، زنی که کتک یا چاقو خورده، حتی پس از شکایت به مراجع قانونی مجبور می شود به زندگی مشترک با همان عامل خشونت باز ‌گردد.

درجمهوری اسلامی ایران قتل‌های ناموسی و زن‌کشی جرم انگاری نمی‌شوند.پیشگیری از آسیب دیدگی زنان و ارتقاء امنیت آنان در برابر سوء رفتار، که به جای لایحه منع خشونت علیه زنان که بعد از ۱۲سال دست به دست شدن بالاخره در ۲۰ فروردین ماه امسال به تصویب رسید آمده است که هر کس مرتکب قتل عمد زنی شود، چنانچه قصاص نشود و قتل دارای طرح و نقشه باشد، به حبس درجه سه، و در غیر اینصورت، به حبس درجه چهار محکوم می شود. مدت حبس درجه سه، ۱۰ تا ۱۵ سال است و حبس درجه چهار، ۵ تا ۱۰ سال است. این در حالی که طبق قانون جمهوری اسلامی ایران مجازات قتل، اعدام می باشد و هر ساله چند زن به دلیل قتل همسر در دفاع از خود به چوبه‌های دار سپرده می‌شوند.دولت زن ستیزجمهوری اسلامی ایران با نظام مردسالار و قوانین ضدانسانی، خود به تولید و بازتولید چنین جنایاتی دامن زده است. قتل‌های ناموسی و (زن‌کشی) به یک خشونت سیستماتیک تبدیل شده است. خشونتی که روزانه از خانه و مدرسه تا خیابان و جامعه زنان و دختران ایران را به بند کشیده است. زنان و دختران در جمهوری اسلامی ایران حتی در چهاردیواری خانه‌های خود نیز امنیت ندارند.