بالاترین رقم اعدام در ایران دردو دهه اخیر؛ابزار سرکوب و وحشت

اعدام در ایران به بالاترین میزان خود در دو دهه اخیر رسیده است. گزارش جدید سازمان حقوق بشر ایران و ECPM نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شده‌اند که نسبت به سال گذشته ۱۷ درصد افزایش داشته است

گزارش سالانه اعدام در ایران که توسط سازمان حقوق بشر ایران و سازمان "با هم علیه مجازات اعدام" ECPM منتشر شده است، افزایش نگران‌کننده‌ استفاده از مجازات اعدام را در سال ۲۰۲۴ مستند کرده است. در این سال، ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شدند که نسبت به ۸۳۴ اعدام در سال ۲۰۲۳ افزایش ۱۷ درصدی را نشان می‌دهد. این بالاترین میزان اعدام در ایران طی دو دهه اخیر محسوب می‌شود.محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، درباره این افزایش هشدار داده و گفته است: جمهوری اسلامی در سال ۲۰۲۴ از نبود نظارت بین‌المللی سوءاستفاده کرد و با اجرای روزانه ۵ تا ۶ اعدام، تلاش کرد تا جامعه را در وحشت فرو ببرد

نکته قابل توجه در این گزارش، عدم شفافیت گسترده در اجرای احکام اعدام است. تنها ۹۵ مورد از این اعدام‌ها، یعنی کمتر از ۱۰ درصد، به‌صورت رسمی اعلام شده‌اند. این در حالی است که در سال‌های گذشته این میزان بالاتر بود. برای مثال، در سال ۲۰۲۳، ۱۵ درصد از اعدام‌ها به‌طور رسمی اعلام شدند، اما در سال ۲۰۲۴ این رقم به شدت کاهش یافته است. این موضوع نشان می‌دهد که حکومت ایران به عمد از انتشار اطلاعات مربوط به اعدام‌ها خودداری می‌کند تا فشارهای بین‌المللی را کاهش دهد

اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر؛ توجیهی برای کشتار سیستماتیک

یکی از نکات برجسته این گزارش، افزایش چشمگیر اعدام‌های مرتبط با جرایم مواد مخدر است. طبق آمارها، ۵۰۳ نفر در سال ۲۰۲۴ با این اتهام اعدام شده‌اند که بیش از ۵۱ درصد از کل اعدام‌ها را شامل می‌شود. این میزان در سال ۲۰۲۳ برابر با ۴۷۱ اعدام، در سال ۲۰۲۲، ۲۵۶ اعدام، و در سال ۲۰۲۱ تنها ۱۲۶ اعدام بود.

این افزایش در حالی رخ داده است که جمهوری اسلامی در سال‌های گذشته تعهداتی برای کاهش اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر به جامعه بین‌المللی داده بود. اما واقعیت نشان می‌دهد که این تعهدات به‌ هیچ‌وجه اجرایی نشده‌اند و حتی در سال ۲۰۲۴ شاهد بیشترین میزان اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر در بیش از یک دهه اخیر بوده‌ایم.

سرکوب معترضان با استفاده از مجازات اعدام

اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب اعتراضات مردمی همچنان در ایران استفاده می‌شود. طبق این گزارش، دست‌کم دو معترض جنبش "زن، زندگی، آزادی" در سال ۲۰۲۴ به اتهام قتل اعدام شدند

محمد قبادلو و رضا رسایی دو معترضی بودند که بر اساس محاکمات غیرعادلانه و اعترافات تحت شکنجه، به اعدام محکوم شدند. همچنین، ۹ زندانی سیاسی کرد و یک دوتابعیتی که از کشور همسایه ربوده شده بود (جمشید شارمهد)، به اتهام محاربه و افساد فی‌الارض اعدام شدند.

اعدام زنان و اقلیت‌ها؛ افزایش نگران‌کننده

اعدام زنان در ایران به سطحی بی‌سابقه رسیده است. در سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۳۱ زن اعدام شدند که این بیشترین میزان ثبت‌شده از سال ۲۰۰۷ تاکنون است. برخی از این زنان قربانیان خشونت خانگی بودند که در دفاع از خود مرتکب قتل شده بودند.

علاوه بر این، سرکوب مهاجران افغان در ایران شدت گرفته است. در سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۸۰ مهاجر افغان در ایران اعدام شدند که سه برابر آمار سال گذشته است.

"سه‌شنبه‌های بدون اعدام"

در واکنش به افزایش اعدام‌ها، زندانیان سیاسی در ایران کارزار"سه‌شنبه‌های بدون اعدام" را راه‌اندازی کرده‌اند. شرکت کنندگان در این حرکت که بیش از یک سال ادامه داشته، هر هفته علیه اعدام‌ها در داخل زندان‌های ایران اعتراض می‌کنند.

محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، درباره این جنبش گفت: «این نخستین بار است که زندانیان در داخل ایران یک جنبش مردمی علیه اعدام را رهبری می‌کنند. این نشان‌دهنده آغاز یک حرکت اجتماعی گسترده‌تر برای لغو مجازات اعدام است.»

هم‌زمان با انتشار این گزارش، سازمان حقوق بشر ایران و ECPM از جامعه جهانی خواسته‌اند تا موضوع اعدام‌ها را در اولویت مذاکرات خود با جمهوری اسلامی قرار دهند.

این سازمان‌ها تأکید کرده‌اند که افزایش هزینه‌های سیاسی اعدام‌ها و فشار بین‌المللی مستمر، کلید توقف ماشین کشتار جمهوری اسلامی است.

از سال ۲۰۱۰ تاکنون، بیش از ۸ هزار و ۸۰۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند.

درحالی‌ که جهان درگیر بحران‌های بین‌المللی است، جمهوری اسلامی به استفاده از اعدام برای سرکوب مخالفان و حفظ قدرت ادامه می‌دهد. اما سکوت جامعه جهانی می‌تواند این روند را بیش از پیش تشدید کند

اتحاد

نگاه کن !!!منم هموطنت

کاریکاتور

طراح: ناشناس

عید نوروز

عید نوروز چیست؟

عید نوروز در ایران و افغانستان نوید‌ دهنده‌ی سال جدید است. نوروز در کشورهایی مثل تاجیکستان، روسیه، ترکمنستان، هند، پاکستان، قرقیزستان، سوریه، عراق، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین و ازبکستان تعطیل رسمی است و مردم به جشن و پایکوبی می‌پردازند.ما این جشن باستانی و کهن را از اقوام مختلفی در منطقه به ارث برده‌ایم. جشنی که با رنگ و بویی ویژه، هویتی ایرانی گرفته و نماد پیوند اقوام و مردمان ایران است. عید را شروع رستاخیر طبیعت، موعد رویش و تولد نباتات می‌دانیم و باورمان بر این است که همگام با طبیعت، ما هم باید روزگار نو و تازه‌ای را با روح و روان تازه و پوشیدن لباس عید نو آغاز کنیم.شروع جشن نوروز با اعتدال بهاری هم‌زمان است. موعدی که خورشید در حرکت ظاهری‌اش در ابتدای برج حمل، استوای زمین را قطع می‌کند و ساعات روز و شب با هم برابر می‌شود. در تقویم خورشیدی، لحظه تحویل سال، اولین روز (هرمز روز یا اورمزد روز) از ماه فروردین شمرده می‌شود.اگر زمان شروع سال قبل از ظهر، یعنی نیمه‌ی اول شبانه‌روز باشد، همان روز نوروز است و اگر بعد از ظهر باشد، فردای آن روز نوروز شمرده می‌شود. در گاه‌شمار میلادی، نوروز بیشتر در 21 یا 20 و به‌ندرت در 22 مارس اتفاق می‌افتد.ریشه‌یابی واژه نوروز :واژه نوروز از زبان فارسی میانه (nōgrōz) گرفته شده که ریشه در زبان اوستایی دارد. مورخان، معادل اوستایی آن را navaka raocah حدس زده‌اند.امروزه در فارسی این واژه برای دو معنی استفاده می‌شود؛نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب وروز)نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»ایرانیان باستان از نوروز به‌عنوان «ناوا سرِدا» یعنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه در دوره‌های سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو می‌خواندند.جشن نوروز در ایران باستان:نوروز در دوره‌ی اشکانیان و ساسانیان هم گرامی بود. در دوره ساسانیان، جشن سال نو دست‌کم شش روز طول می‌کشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ بخش‌بندی شده بود. اسم دیگر نوروز کوچک، نوروز عامه بود و برای پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین طول می‌کشید. روز ششم که به خرداد‌روز مشهور بود، نوروز بزرگ یا نوروز خاصه نامیده می‌شد.هر روزی که فرا می‌رسید، دسته‌ای از طبقات مردم به درگاه شاه می‌رفتند و شاه به حرف‌هایشان گوش می‌داد و برای حل‌و‌فصل مشکلاتشات دستوراتی صادر می‌کرد. در روز ششم فقط نزدیکان شاه بار داده می‌شدند.روز جهانی عید نوروز:مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز را که ریشه‌ی ایرانی دارد در تقویم خود ثبت کرده است. همچنین در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸، سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)، این جشن باستانی را به‌عنوان میراث جهانی به ثبت رساند. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 4 اسفند 1388 برابر با 23 فوریه 2010، روز 21 ماه مارس را به‌عنوان «روز جهانی عید نوروز» به رسمیت شناخت. در متن تصویب شده توسط مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز جشنی با ریشه ایرانی و قدمت بیش از 3 هزار سال توصیف شده است که امروزه بیش از 300 میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند. آداب و رسوم عید سال نو در ایراندر ایران باستان جشن‌ها و رسوم خاصی قبل از فرا رسیدن سال نو انجام می‌شد که ریشه در اساطیر داشت. این رسوم تا امروز با قدرت زنده مانده و هر سال اغلب آن‌ها اجرا می‌شود.چهارشبنه سوریمراسم جشن سال نو از مجموعه‌ای از جشن‌ها و مناسب‌ها تشکیل شده است. جشن سال نو ابتدا با چهارشنبه سوری شروع می‌شود. سپس نوبت به آخرین پنجشنبه سال و رفتن به مزار درگذشتگان می‌رسد.خانه‌تکانی:از دیگر آداب و رسوم عید در ایران می‌توان به خانه‌تکانی اشاره کرد.طی این برنامه، در آستانه تحویل سال تمام خانه و اسباب و اثاثیه گردگیری، شستشو و تمیز می‌شود. سفره‌ی عید (هفت‌سین)پهن کردن سفره‌ی عید رسمی مشترک در مراسم سال نو ایرانی است. عناصر این سفره که در ایران سفره‌ی هفت‌سین نام دارد به دو نوع تقسیم می‌شوند:عناصری که جنبه نمادین دارند: مثل سیر، سکه، سمنو، سبزه، کتاب حافظ و…

عناصری که جنبه خوراکی و پذیرایی از مهمان را دارند: مثل انواع و اقسام آجیل، شیرینی سنتی یا امروزی.علاوه بر این، سفره هفت شین در میان پیروان زرتشت و سفره هفت میم در نقاط مختلف فارس رواج دارد.

قتل های ناموسی و زن کشی

قتل های ناموسی و زن کشی درجمهوری اسلامی ایران                                     

 

درجمهوری اسلامی ایران زنان قربانی اصلی قتل‌های خانوادگی و قتل‌های ناموسی هستند. در میان جنایات خانوادگی نیز قتل‌های ناموسی در جمهوری اسلامی ایران، اعم از قتل خواهر، زن، فرزند و یا مادر جایگاه ویژه‌ای دارد.به دلیل قوانین زن ستیزانه در جمهوری اسلامی ایران ، قتل زنان توسط اقوام مرد مجاز است و قتل‌های ناموسی و زن‌کشی در بیشتر ازهر زمان دیگر رواج یافته است.ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران ، ریاست خانواده را از(خصایص انحصاری) مرد می‌داند. ماده ۱۱۰۸ تأکید می‌کند که اگر زن از ادای وظایف در برابر شوهر خودداری کند، نفقه به او تعلق نمی‌گیرد. ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی مقرر می‌کند که زن باید در خانه‌ای ساکن شود که شوهر تعیین می‌کند. طبق همین قانون، زن برای درخواست طلاق، باید بتواند در حالی که شهادت ۲ زن معادل یک مرد است، اثبات کند که زندگی با آن مرد برایش خطر جانی دارد. در بسیاری موارد، زنی که کتک یا چاقو خورده، حتی پس از شکایت به مراجع قانونی مجبور می شود به زندگی مشترک با همان عامل خشونت باز ‌گردد.

درجمهوری اسلامی ایران قتل‌های ناموسی و زن‌کشی جرم انگاری نمی‌شوند.پیشگیری از آسیب دیدگی زنان و ارتقاء امنیت آنان در برابر سوء رفتار، که به جای لایحه منع خشونت علیه زنان که بعد از ۱۲سال دست به دست شدن بالاخره در ۲۰ فروردین ماه امسال به تصویب رسید آمده است که هر کس مرتکب قتل عمد زنی شود، چنانچه قصاص نشود و قتل دارای طرح و نقشه باشد، به حبس درجه سه، و در غیر اینصورت، به حبس درجه چهار محکوم می شود. مدت حبس درجه سه، ۱۰ تا ۱۵ سال است و حبس درجه چهار، ۵ تا ۱۰ سال است. این در حالی که طبق قانون جمهوری اسلامی ایران مجازات قتل، اعدام می باشد و هر ساله چند زن به دلیل قتل همسر در دفاع از خود به چوبه‌های دار سپرده می‌شوند.دولت زن ستیزجمهوری اسلامی ایران با نظام مردسالار و قوانین ضدانسانی، خود به تولید و بازتولید چنین جنایاتی دامن زده است. قتل‌های ناموسی و (زن‌کشی) به یک خشونت سیستماتیک تبدیل شده است. خشونتی که روزانه از خانه و مدرسه تا خیابان و جامعه زنان و دختران ایران را به بند کشیده است. زنان و دختران در جمهوری اسلامی ایران حتی در چهاردیواری خانه‌های خود نیز امنیت ندارند.

بیانیه حقوقدانان و فعالان حقوق بشرعلیه اعدام ۳ زندانی زن

دو بيانيه حقوقدانان و فعالان

حقوق بشر عليه حكم اعدام سه

زن

بيانيه اى با امضاى ٢٢٨ وكيل دادكسترى ايران در اعتراض به صدور حكم اعدام براى پخشان عزيزى، وريشه مرادى و شريفه محمدى بيانيه اى منتشر شده است. نسرين ستوده و صديقه وسمقى نيز بيانيه اى جداكانه براى امضا منتشر كرده اند.

اين بيانيه با امضاى ٢٢٨ وكيل دادكَسترى ايران، مى افزايد كه

"اجراى جنين احكامى، نه تنها با اصول اسلامى، انسانى و موازين حقوق بشرى در تعارض است؛ بلكه مغاير با تعهدات بين المللى ايران در زمينه حق حيات و دادرسى عادلانه نيز مى باشد".

امضاكنندكان به حق حيات، به منزله يك حق بنيادين، انسانى-اسلامى وغير قابل جشم پوشى اشاره مى كنند و مى نويسند:

«مطابق ماده ٣ اعلاميه جهانى حقوق بشر و ماده ء ميثاق بين المللى حقوق مدنى و سياسى، حق حيات، اساسى ترين حق بشرى است كه تحت هيج شرايطى نبايد آن را نقض كرد. ما بر اين باوريم كه مجازات اعدام، به ويزه در پرونده هايى كه داراى ابهامات و شائبه هاى حقوقى بيان شده است، نمى تواند اجراى عدالت را تضمين كند، بلكه نقض آشكار حقوق انسانى است.»

سپندارمذگان خجسته باد

سپندارمذكَان؛ روز عشق ايرانى

سيندارمذكَان يكى از جشن هاى ايران باستان است.

سپندارمذكَان، جشنى كهن و آكنده از عطر عشق و احترام در فرهنك ايرانى، بهعنوان روزى براى كراميداشت زمين ومهرورزى به حساب مى آيد. از سپندارمذكان، با نام روز عشق ايرانى ياد مى شود و زمان بركزارى آن ينج اسفند تقويم يزدكَردى مصادف با ٢٩ بهمن تقويم خورشيدى است. اين جشن به ولنتاين شباهت دارد كه در سال هاى اخير در ايران نيز رواج پيدا كرده است؛ با اين تفاوت كه هزاران سال پيش از روى كار آمدن ولنتاين، ايرانيان باستان

روز سپندارمذكان را جشن مى كَرفتند.

در روز سپندارمذكَان زنان از همسرشان هديه مى كرفتند و مورد احترام زياد آنها بودند.

بانوان ايرانى نيز در اين جشن و روز ويره لباس و كفش هاى نومى پوشيدند. در اين روز بانوان كارهاى منزل را به مردان و يسران خود واكذار مى كردند و وظايف يك روز خانه بر عهده مردان كذاشته مى شد.

٢٩ بهمن ماه ١٢٠٣

چهارده قرن ظلمت

ای محتسب شهر مکن در بندم

کز عشق وطن ترس ز دل افکندم

تا چند کنی ظلم به حکم قرآن

هشدار که داریوش را فرزندم

از خاک وطن مرا تن و نامش جان

یک ریگِ وطن را ندهم بر قرآن

ما را نه مسلمان و نصارا حجت

زرتشت نبی بما دهد پند از جان

واعظ تو مخوان به گوش ما زان سحرت

بگذشت دگر زمان عیش و عشرت

رو جای دگر بساط دینت بگشای

هرچند که پس زند تو را هم قبرت

چوپان دروغگو چو آمد به زمین

بر تخت کیانیِ وطن کرد کمین

چون مهد تمدن جهان ایران است

از رشک به خاک و خون کشانید چنین

امروز به لطف ایزدی بیداریم

با لشکر ظالمین در پیکاریم

بیهوده مکن بنا دگر مسجد را

کز نام و نشان تازیان بیزاریم

از مذهب بیگانه وطن بر باد است

زان روکه به شهوت و به خون بنیاد است

برچین دگر بنای ظلمت ز وطن

بنیانگرش ز بیخ و بن شیاد است

اوهام بهشت و دوزخت را مفروش

کِی زمزمه اهرمنی گشت سروش

در مکتبتان بجز هوس نیست خدا

تاچند کشی چنین خرافات به دوش

ای تازی پابرهنه ی دختر کش

ای آنکه بُدی به شیر اشتر دلخوش

ای آنکه کنیز و برده داری فخرت

از مکتب خود سخن مگو هیچ خمُش

ما شیوه زندگی به دنیا دادیم

ما کشتی صلح را به دریا دادیم

روزی که پیِ ملخ به صحرا بودی

منشور بشر را به ثریا دادیم

چهارده قرن به ظلمت سپری شد دوران

از پیام آور وحشت ز کلام شیطان

شده هنگامه طلعت ز پس این ظلمات

رَوَد این واعظ مفتی و رسد شاه جهان

صادق_مبارکی

استیصال مردم نسبت به سیاست‌های جاری در ایران است. معیشت و گرانی، سرکوب سبک زندگی آزادانه...

  🎥 ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که مردی را نشسته بر ریل متروی تهران، ایستگاه «هفت‌تیر» نشان می‌دهد. 

گفته شده است که این ویدیو مربوط به چهارشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ است. واکنش‌هایی که به این ویدیو منتشر شده، نشان از استیصال مردم نسبت به سیاست‌های جاری در ایران است. معیشت و گرانی، سرکوب سبک زندگی آزادانه، سانسور و برخوردهای امنیتی با معترضان و مخالفان، بخشی از واکنش‌ها به این ویدیو است.